Ik kan niet wachten tot het moment dat de antiterreurfolder van de Nederlandse overheid in mijn brievenbus ploft. Want dat gaat zeker lachen worden. Voorlopig moet ik het doen met deze voorpret en het verwachtingsvolle kloppen van mijn hart.
Sommige mensen kunnen soms zo ontroerend mooi schrijven als ze niet te veel willen vertellen. In eenvoud toont die meester zijn of haar vaardigheden, zendenkend zen-denkend. Een sneeuwvlokje in een ooghoek is dan meer betoverend dan een derde wereldoorlog of Terminator 4. Beelden verdwijnen, woorden blijven terugkomen. ’t Liefst ontroerend mooi.
Thuis schrijf ik staande, op mijn werk zit ik. Op het werk uitrusten van het echte dagelijkse leven is geen slechte, en een gezonde verdeling van energie. Leve de katheder. Geen knikkende kniexc3xabn, en zeker geen verkeerde bureaustoel waar RSI begint en rugpijnen woekeren. Laat mij op mijn werk maar lopen, dan schrijf ik thuis wel staand aan mijn katheder over de komende rolstoel met catheter vanwege overbelasting.
Het opstellen van zwarte lijsten gaat het helemaal worden de komende tijd. De Vereniging van Particuliere Beveiligingsorganisaties wil nu ook zo’n zwarte lijst om foute beveiligers te kunnen weren. Wie volgt?
uit: MYX stripmagazine, augustus 2005, p.22
Politiek is denken over hoe de maatschappij hoort te zijn, en er naar handelen. Beroepspolitici mogen daarom dood, mensen die nadenken niet.
Daar ligt hij dan, de aalscholver. Zijn eens machtige vleugels zijn ietwat gespreid. Waar eens zijn karakteristieke kop was, is nu nog slechts een gapend, bloederig gat. Zijn hals ligt tegen de tramrails.
Zelfs met de weinige kennis van biologie die ik bezit, durf ik met zekerheid te veronderstellen dat deze aalscholver dood is. Want zonder kop is er geen leven voor een vogel.
Mijn eerste gedachte, dat de aalscholver levensmoe met z’n kop op de rails is gaan liggen voor een aanstormende tram, verwerp ik al snel. Want een zelfmoordende vogel lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.
Als ik verder loop, kan ik alleen bedenken dat hij tegen de tram aangevlogen moet zijn. Wat voor mij de conclusie rechtvaardigt dat een tram harder is dan een aalscholver.
Vandaag zei iemand tegen mij: ‘Je bent wel aardig, maar je laat het alleen nooit zien.’
De eerste herfstdag was nog niet eens helemaal zwart geworden, de eerste herfstbladeren waren nog nauwelijks zwart aan het vallen geslagen, of de ene zwarte lijst na de andere zwarte lijst verscheen al in de media. Zwart komkommernieuws.
Dat belooft wat voor de komende winterdagen, als het echt weer donker weer wordt. Dan ontstaat er voorzeker een zwart in het kwadraat, xc3xa9xc3xa9n groot zwart gat van trivia en nieuwsfeiten. Terwijl de wereld daarbuiten in dezelfde tijd grijs rond en ook door draait gaat.
Zwarte Bladzijden 